تبریزگردی

یکی از بناهای تاریخی معروف تبریز مسجد کبوداست که در کنار موزه آذربایجان قرار دارد. این مسجد به دستور صالحه خانم ، دختر سلطان جهانشاه ، پادشاه سلسله قراقویونلو در قرن نهم هجری ساخته شده است. در سال 1158 شمسی زله ای در تبریز رخ داد که خسارات زیادی به مسجد وارد کرد و گنبدهای آن کاملاً فرو ریخت.

به دلیل کاشی های لاجوردی در این بنا ، مسجد کبود به عنوان فیروزه اسلام شناخته می شود. این بنا از نظر معماری به شیوه آذری است.

بازدید از این مسجد برای عموم آزاد است و آدرس آن خیابان امام ، بین خیابان خاقانی و چهارراه منصور ، جنب پارک خاقانی است. مسجد جهانشاه یا مسجد کبود یکی از شاهکارهای ارزشمند معماری ایران می باشد و با سایر مساجد دیگر کاملاً متفاوت است.

 ارگ تبریز (ارگ علی شاه) به بقایای ایوان جنوبی ارگ علیشاه در تبریز گفته می شود. بنای اولین ارگ به قرن هشتم هجری برمی گردد که بنایی بزرگ با هدف اصلی ساخت مسجد ساخته شده است. در سالهای بعد با استفاده از دیوارهای باقی مانده از مسجد اول ، یک قلعه نظامی در آن ساخته شد که سالهاست به عنوان پادگان نظامی و قسمت جنوبی دیوار شهر استفاده می شود. استفاده از این بنا به عنوان یک قلعه نظامی به ویژه در دوره قاجار تا پایان دولت خودمختار مشهود بود. در زمان سلطنت سلسله قاجار، ساخت های نظامی با افزودن پیوستهای مختلفی از جمله کارخانه ریخته گری توپ ، عمارت کلاه فرنگی و ساختمان پادگان به پایان رسید.

قطعات اضافه شده به دیوارهای اول در دوره پهلوی تخریب شد و قسمت هایی نیز در دوره پس از انقلاب تخریب شد.

امروز فقط دیوار جنوبی ارگ بازمانده است که در ساعات مشخصی از روز برای عموم آزاد است. منطقه اطراف ارگ که برای ساخت مسجد در نظر گرفته شده بود دچار تحولات بسیاری در دهه های پس از انقلاب شد. در منطقه اطراف ارگ ، مسجدی بزرگ به نام مسجد بزرگ تبریز ساخته شده است که بخشی از فضای دیداری ارگ را تهدید کرده است. این مسجد در مراسم های مختلف دولتی و روزهای جمعه برای برگزاری نماز جمعه مورد استفاده قرار می گیرد.

این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 170 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

تبریز، کلانشهری واقع در منطقه جمهوری آذربایجان ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی می باشد. این شهر به عنوان بزرگترین قطب اقتصادی منطقه آذربایجان ایران و مرکز اداری ، ارتباطی ، تجاری ، ی ، صنعتی ، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته می شود.

در سال 1395 ، جمعیت تبریز 369،724،1 نفر بود. اکثر ساکنان تبریز آذربایجانی هستند و ترکی آذربایجانی با گویش تبریزی صحبت می کنند. اما برخی اسناد تاریخی نشان می دهد که تا قرن یازدهم هجری ، زبان آذری - شاخه ای از زبان ایرانی - در این شهر صحبت می شد.

در طول تاریخ خود ، تبریز با فراز و نشیب های بسیاری روبرو بوده است. تاریخ این شهر اشغال توسط بیگانگان و بلایای طبیعی از جمله زمین لرزه های مرگبار را تجربه کرده است. سنگ بنای تبریز به دوره اشکانیان و ساسانیان باز می گردد. این شهر در زمان حکومت 400 ساله خاندان راوادی و اسکان قبیله عرب آزاد رونق گرفت.

تبریز یکی از طولانی ترین پایتخت های ایران بوده است. این شهر پایتخت ی ایران در دوره آتابکان ، خوارزمشاهیان ، ایلخانیان ، چوپانیان ، جلایریان ، قراقویونلوها ، آق قویونلوها، صفویان و ولیعهد نشین ایران در دوره قاجاریان بود.

 اوج شکوفایی تبریز متعلق به دوره ایلخانان است که در آن زمان پایتخت سرزمینی وسیع از نیل تا آسیای میانه بود. این شهر در سال 1500 و در زمان پایتخت صفویان به عنوان پنجمین شهر پرجمعیت جهان 1500 شناخته شد و جمعیت آن برابر با استانبول ، پایتخت امپراتوری عثمانی بود.

تبریز در دوره قاجار دوباره شکوفا شد ، به طوری که در این دوره به عنوان مهمترین و پیشروترین شهر ایران شناخته شد. در دوران مدرن ، این شهر یکی از مهمترین مراکز اقتصادی و صنعتی کشور است. در دو قرن اخیر ، این شهر منشأ بسیاری از تحولات اجتماعی ، فرهنگی و صنعتی در ایران بوده است به گونه ای که این شهر مانع خموشی انقلاب مشروطه در ایران شده و نقش اساسی در تحولات بعدی کشور دارد - از جمله انقلاب ایران در سال 1357 - و روند نوسازی داشته است.

پس از موزه "ملی تهران" ، موزه آذربایجان به عنوان دومین موزه باستان شناسی در ایران و یکی از مکانهای معروف در تبریز شناخته می شود. این موزه در جوار مسجد آبی قرار دارد و بنابراین بهتر است اگر به دیدن مسجد آبی تبریز بروید ، بازدید از این موزه را نیز در برنامه خود قرار دهید.

 در سه طبقه آن بیش از 2300 قطعه آثار پیش از تاریخ و پس از اسلام به نمایش گذاشته شده است. مجسمه های غول پیکر ، اسناد تاریخی از دوران باستان و آثار باستانی پیش از تاریخ از جمله آثار ویژه این موزه است که شما را متحیر می کند. همچنین در این موزه مجموعه ای از آثار تجسمی تبریز نگهداری می شود که در نوع خود بی نظیر است.

 ایل گلی یا شاه گلی یکی از مهمترین تفرجگاه های شهر تبریز است که در جنوب شرقی و 7 کیلومتری مرکز شهر واقع شده است. شاه گلی به معنی "استخر شاه" است. این پارک قبل از به قدرت رسیدن صفویان ، بزرگترین منبع ذخیره آب برای آبیاری باغ های مناطق شرقی تبریز تا دروازه های تهران و تپلی باغ بود. در دوره قاجار خیابان هایی در اطراف استخر ایل گلی برای گذرگاه ساخته شده بود و در نزدیکی این معابر، درختان تبریزی ، بید مجنون و گل های اطلسی در چندین ردیف برای تزئین تفرجگاه و تمیز کردن هوا کاشته شده اند.

تپه ای نسبتاً مرتفع در قسمت جنوبی دریاچه ایل گلی واقع شده است که جنگل کاری شده و چندین آبشار مصنوعی از این تپه وارد دریاچه می شوند. همچنین از سمت جنوب دریاچه به مرکز آن و محل قرارگیری کاخ ایل گلی، خیابانی وجود دارد که این عمارت را به شبه جزیره تبدیل کرده است.